Leegte

Het is nu bijna een jaar geleden dat ik voor het laatst een huissleutel aan mijn sleutelbos had. Weliswaar was de laatste sleutel van een chaletje dat ik huurde, maar toch was dat mijn plekje, mijn thuis. Toen ik die sleutel ingeleverd had en ik alleen nog mijn camper had, voelde dat heel raar, eng en spannend. Er was iets weg wat ik altijd had gehad. Een plek met de naam thuis. Daarvoor in de plaats kwam leegte. Heel concreet zichtbaar door de lege plek aan mijn sleutelbos. Nou ja, bos… het was geen sleutel-bos meer; alleen nog de sleutel van mijn camper.

Ik vertrok naar Zweden. En daar werd ik geconfronteerd met nog meer leegte. Een plek die ik weer thuis kon noemen, vond ik er niet. Ik ging wel ervaren dat ik mij op veel plekken en bij veel mensen ‘thuis’ kon voelen, zonder mijn thuis te vinden.

Daarna begon ik een nieuwe reis. Met de winter in aantocht, leek het me wel prettig om richting het zuiden te gaan. Nog steeds had ik er erg veel moeite mee om geen concreet reisdoel te hebben. Dus ik vulde die leegte met het idee om via Normandië en Bretagne langzaam zuidwaarts te trekken.

Het is misschien moeilijk om je voor te stellen dat je geen concreet doel hebt. We zijn zo gewend om doelen te hebben, alles wordt erdoor beheerst. En als dat houvast wegvalt, voel je je stuurloos, letterlijk doelloos. En dat voelt heel eng. En dan ben je echt op jezelf aangewezen. Ook dat was héél spannend voor me. Maar nu realiseer ik me dat ik nog steeds probeerde me vast te klampen aan een extern doel, iets buiten mezelf en iets in de toekomst. Dat was die zoektocht naar een nieuw thuis om mijn dromen waar te maken. Maar dat is allemaal toekomst. Niet het nu.

Als dat houvast buiten jezelf wegvalt, heb je alleen nog jezelf. De enige weg die je dan kunt gaan, is de weg naar binnen. Dat is natuurlijk de les die ik te leren had. Dat dit inzicht hier in Tomar, de tempeliersstad in Portugal komt, is geen toeval. Dit is het Pad van de Tempelier. De kruistocht buiten jezelf… versus de weg naar binnen gaan. En me laten verrassen door wat ik daar vind. Misschien wel mijn eigen Heilige Graal.

Ik voel me meer en meer thuis. Thuis in mezelf. Thuis in het nu.